Niining buntaga puno sa dekorasyon sa nangalimyon ug nagkadaiyang mga bulak nga masingo ug makita sulod sa simbahan kay engrande man nga kasal ang saulogon ni Padre Damaso. Sa atubangan sa pari ,nagtindog ang mga kaslonon nga si Paolo,usa ka ambongan ug batan-on nga lalaki nga tapad sa iyang mamahimong asawa nga si Andat,otsenta anyos ug biyuda.
PADRE DAMASO ( Nangutana kang Paolo): Ikaw,Paolo mopadayon ka ba gyud sa imong tinguha sa pagpakasal niining Andat nga tigulang na,unya dili na siya makahatag ug anak diha kanimo ug mag-antos ka sa iya unyang pagmasakiton? Bi,hunahuna-a.
PAOLO( Hinayng mitubag): Mo-Mopadayon na lang ko,Dre.
PADRE DAMASO : Na hala,ikaw? ( Miatubang kang Andat): Ikaw,Andat mopadayon ka ba sa pagpakasal niining batan-on mong pamanhunon aron ka huthotan lang,biyaan kay mangitag kabit aron dunay anak, ug kon masakit ka unya biyaan ka na lang kay wala ka namay kapuslanan!
ANDAT ( Misakdap ang libat nga mata): Uy,unsa man diay ning among pagpakasal, Dre wala naman niy atrasay, mopadayon uy!
PADRE DAMASO : Ang ako ba,magbasol ka unya,Dat.
ANDAT (Namula ang nawong): Uy,Dre kon ikaw man gani ang magbasol sa among pagpakasal,mangita na lang kog laing pari nga modawat sa akong ibayad ning kasala!
PADRE DAMASO : Butangi!